Waar komen labradors vandaan? Geschiedenis van de Labrador

Door hun liefdevolle karakter, grenzeloze energie en standvastige loyaliteit hebben Labrador retrievers een speciaal plekje veroverd in de harten van hondenliefhebbers overal ter wereld. Labs zijn zeer geschikt voor een verscheidenheid aan taken, waaronder gezinshuisdieren, geleidehonden, diensthonden en wetshandhaving. Ze zijn ook zeer intelligent en hebben een aangename, liefdevolle houding.

Dus rijst de vraag: hoe is de Labrador retriever, kortweg Lab, een van de bekendste hondenrassen ter wereld geworden?

Ontdek de achtergrond van de Labrador retriever en de redenen waarom zoveel mensen deze lieve, energieke dieren hebben omarmd door dit gedetailleerde artikel te lezen.

Labrador geschiedenis

De jaren 1700 markeren het begin van de geschiedenis van het Labrador Retriever ras. Dat gezegd hebbende, is het zeer waarschijnlijk dat de Newfoundland fokkerij rond 1500 is begonnen.

Labrador Retrievers zijn ontstaan uit het fokken van verschillende honden, net als elk ander hondenras. De geschiedenis van de Labrador retriever begint in de jaren 1700, toen Newfoundland waterhonden van de inheemse vissers uit de regio de iconische Newfoundland honden voortbrachten die we vandaag de dag kennen en waar we van houden. Er is niet veel bekend over deze waterhonden, behalve het feit dat vroege kolonisten ze waarschijnlijk meenamen en als werkhonden gebruikten.

Een nieuw gemengd ras dat bekend staat als de Lesser Newfoundland, of St. John's waterhond, ontstond toen vissers deze kleine honden kruisten met Newfoundlands. De beste kwaliteiten van beide ouders waren aanwezig in dit ras: de lokale waterhonden hadden de behendigheid en vacht die geschikt was om koud weer te verdragen, terwijl de Newfoundlands bekend stonden om hun loyaliteit en rigoureuze werkethiek.

Dit historische overzicht neemt je mee door de complete geschiedenis van Labradors.

Het eerste Labrador Retriever Ras Voorbeeld: De jaren 1700

Toen het eiland Newfoundland zich definitief vestigde en de Britse autoriteiten begonnen met het importeren van grondstoffen, was het een bekende visserskolonie. Het lijkt logisch dat Newfoundland het meest bekend staat om de visserij, want vissers werden al lang aangetrokken door de regio's Labrador en Newfoundland in Canada.

Veel mensen denken dat werkhonden voor het eerst naar het gebied werden gebracht door vroege menselijke bewoners, nog voordat de Britten zich in de regio vestigden. Jaren van gemengd fokken door deze pioniers produceerde een groot aantal werkende waterhonden in Canada, waaronder:

• De Retriever van Chesapeake Bay
• De Landseer
• De Retriever met Platte Vacht
• Groot-Newfoundland
• De St. John's Waterhond, vaak bekend als de Kleine Newfoundlander

Deze oude honden waren experts in het opsporen van dieren, netten, touwen en vis of aas dat van haken was gevallen door onder water te duiken.

In de jaren 1800 importeert Engeland Labradors

De Britse regering hoorde snel nadat het St. John's hondenras was ontwikkeld en wilde het importeren naar het Verenigd Koninkrijk. Vissers hadden niets dan lof voor deze honden ze waren praktisch ondoordringbaar voor water, hardwerkend, en zelfs prachtige metgezellen. De honden werden na hun aankomst alleen geadopteerd door welgestelde mensen en de Engelse adel.

Hun capaciteiten om te jagen, apporteren, en de hele dag te werken op het land of in het water fascineerde mensen. Na het leren over de vele voordelen van de St. John's hond, vroeg James Harris, de graaf van Malmesbury, al snel om een aantal van de honden te importeren voor zijn fokkerij kennels. De uitzonderlijke vaardigheden en het temperament van de St. John's waterhond leidde de Graaf van Malmesbury ertoe om ze te gaan fokken.

Hij was zo dol op ze dat hij er een paar aan de hertogen van Buccleuch, de 5e en 6e, gaf, die bekend stonden om het fokken met hen in de jaren 1880 als onderdeel van het Buccleuch Fokprogramma. Veel onderzoekers zouden deze periode uiteindelijk dateren als het begin van de echte Labrador.

Aan de andere kant wordt de grondlegger van het Labrador ras vaak erkend als de tweede graaf van Malmesbury. Tot op de dag van zijn dood begon hij kennels te fokken met de uitdrukkelijke bedoeling om de zuiverheid van het Labrador hondenras te behouden. De term "Labrador Retriever" verspreidde zich in 1870 door heel Engeland. Om de fokdieren te behouden, gaf de derde graaf van Malmesbury een nest aan de zesde hertog van Buccleuch en de twaalfde graaf van Home, die het fokprogramma van zijn vader voortzetten.

De Labrador Retriever wint wereldwijde populariteit in de jaren 1900

Amerika werd zich bewust van deze verbazingwekkende honden toen Labradors aan populariteit wonnen in Engeland en wilde dat ze ook werden geïmporteerd. Helaas stierf de genetische voorganger van de Lab, de St. John's waterhond, in dezelfde periode uit.

Een hoge belasting op hondenbezit in de Verenigde Staten zorgde ervoor dat deze andere honden uitstierven. In een poging om hondsdolheid bij geïmporteerde dieren uit te roeien, voerde het Verenigd Koninkrijk de Britse quarantainewet van 1895 in, die een quarantaine van zes maanden voorschreef.

Een Canadese schrijver probeerde in de jaren 1930 de St. John's waterhond te behouden door het overgebleven ras te kruisen met de moderne Labrador Retriever. Vanwege het feit dat er alleen mannelijke pups waren die overleefden, werd voortplanting een uitdaging en uiteindelijk onhaalbaar.

Maar in die tijd waren labradors populair in Amerika, Engeland en Canada. De Labrador retriever werd officieel erkend als ras door de Kennel Club in 1903 en door de American Kennel Club een paar jaar later in 1917. Het is een belangrijke prestatie om erkend te worden door een nationale rasorganisatie, omdat dit formele rasstandaarden vastlegt die pure bloedlijnen vrijhouden van kruisingen.

Komen Labrador Retrievers uit Groot-Brittannië?

De oorspronkelijke Labrador retriever ontstond in een periode van drie eeuwen. Daarna fokten edelen in Engeland ze zorgvuldig en uiteindelijk werden ze zo geliefd dat bijna iedereen ze wilde hebben. Tot het begin van de 19e eeuw kwamen Labrador Retrievers alleen voor in Newfoundland.

Uiteindelijk verhuisden ze naar Poole, Engeland. Nadat hij het ras in actie had gezien, nam de Britse aristocraat en sportliefhebber Earl of Malmesbury ze meteen mee terug naar Engeland.  

Voor hun schietactiviteiten gebruikten de graaf en hertog van Malmesbury allebei Labrador Retrievers, die ze hun "Labrador Dogs" gingen noemen. De zoon van de graaf begon al snel met het fokken van de honden.

Komen Labrador Retrievers uit de Verenigde Staten?

Amerikaanse boeren en jagers leerden aan het begin van de 20e eeuw over de opmerkelijke arbeidsethos van de Labs en begonnen ze in hun dagelijkse routines op te nemen.

Labrador Retrievers kregen nationale erkenning als ras in 1917 toen de American Kennel Club ze goedkeurde, en gezinnen in het hele land begonnen ze te aanbidden als huisdier.

Komen Labrador Retrievers uit Canada?

Labradors zijn een verkeerde benaming, want ze komen oorspronkelijk uit Newfoundland, hoewel ze allebei in dezelfde oostelijke provincie van het Canadese Schild liggen.

Dit eiland van Newfoundland heeft een lange geschiedenis als een bloeiende visbestemming, het lijkt logisch dat de vroege kolonisten en vissers vertrouwden op werkhonden om hen te helpen bij het vangen van wild en netten in het water.

In het midden van de 19e eeuw werd de naam Labrador retriever voor het eerst gebruikt. "We noemen mijn honden altijd Labrador en ik heb het ras zo puur mogelijk gehouden vanaf de eerste die ik uit Poole had," zei de graaf van Malmesbury over deze recent geïmporteerde honden.

Hoe komt Labrador aan zijn naam?

Maar hoe hebben Labradors hun naam gekregen als ze niet afstammen van Labrador?

Er zijn een paar hypotheses die de oorsprong van de naam verklaren. De eerste en meest geaccepteerde versie stelt dat iemand ten onrechte geloofde dat de St. John's waterhond, de voorouder van de Labrador, afkomstig was van het Labrador schiereiland. Hoewel de St. John's regio van Newfoundland de plek is waar deze honden zijn ontstaan, zoals veel mensen weten, is de naam blijven hangen nadat hij eenmaal gebruikt was en niet meer veranderd.

Het tweede idee is dat de namen van deze honden eigenlijk labradores en lavaradores zijn, wat Portugees en Spaans jargon is voor arbeiders. De Portugese ontdekkingsreiziger João Fernandes Lavrador is de naam van het schiereiland Labrador, die de regio in de vijftiende eeuw vestigde.

Labrador retriever raskenmerken

De Labrador retriever is een sportief hondenras dat rond 1800 naar Engeland werd gebracht door vissers uit Newfoundland. Het is een uitstekende jachthond die regelmatig veldwedstrijden wint. Zijn poten zijn korter dan die van andere retrievers en hij weegt 55 tot 80 pond (25 tot 36 kg). Hij heeft een schofthoogte van 55 tot 62 cm.

Zijn korte, dichte vacht van zwart, bruin of geel, evenals zijn otterachtige staart, die dik is aan de basis en taps toeloopt naar het einde, zijn onderscheidende kenmerken.

Het Labrador retriever ras staat bekend als vriendelijk, kalm en taai. Hij heeft gediend als blindengeleidehond, reddingshond en politiehond.

Het industriële erfgoed van de Labrador retriever heeft zijn gedrag sterk beïnvloed. Omdat het een hond was die bereid moest zijn om in ijskoud water te springen na een zware dag jagen, moest hij actief en gretig zijn om te apporteren, en vaak verder gaan dan waar andere honden zouden opgeven.

Labrador Retrievers zijn intelligent en hebben een sterke werkethiek, waardoor ze in veel beroepen uitstekend tot hun recht komen. Ze worden met name vaak ingezet als blindengeleidehond en hun vriendelijke karakter maakt ze uitstekende therapiedieren. Bovendien kunnen labradors worden getraind om toezicht te houden tijdens zoek- en reddingsoperaties en om bommen en illegale verdovende middelen op te sporen.

Om de hond te helpen bij het vinden van een dode vogel in diep water of in een dichte dekking, moest hij ook de bevelen van een jager van een afstand opvolgen. Maar belangrijker nog, dit weerhield de lab ervan om de zee in te zwemmen. Het eindproduct is een gedurfde, energieke, leergierige hond die graag apporteert. Door zijn sterke wil kan hij moeilijk onder controle te houden zijn als hij jong is.

Samengevat

De geschiedenis van labrador retrievers is een van de meest fascinerende sinds ze bij toeval ontstonden en vervolgens herhaaldelijk werden gefokt in Engeland. En ondanks het tragische einde van het St. John's hondenras aan het einde van de 20e eeuw, zetten Labradors hun erfgoed voort dankzij hun toegewijde aard en uitstekende werkethiek.

Als je besluit om een Labrador Retriever in huis te halen, staat je een leven lang plezier te wachten. Om te garanderen dat je hond waarschijnlijk tevreden en gezond zal zijn voor de rest van zijn leven, moet je ervoor zorgen dat de fokker waar je hem vandaan haalt een respectabele fokker is met gegevens over de bloedlijnen van alle puppies.

FAQ

Wat is de gemiddelde levensduur van een Labrador?

Labradors hebben meestal een levensduur van 10 tot 12 jaar en verkeren over het algemeen in goede conditie. Ze hebben echter een aantal gezondheidsproblemen die ervoor kunnen zorgen dat ze eerder overlijden. Kanker, hitteberoerte, epilepsie, hartaandoeningen en een opgeblazen gevoel zijn de belangrijkste doodsoorzaken bij Labradors.

Wanneer stopt Labrador met groeien?

Rond hun eerste verjaardag bereiken Labrador Retrievers meestal hun maximale gewicht en lengte. Hoewel grotere labradors tot 18 maanden nodig kunnen hebben om hun borstkas te vullen, zouden ze over het algemeen maar een klein beetje moeten aankomen na 12 maanden.

Zijn Labradors agressieve honden?

Over het algemeen zijn Labradors geen agressief ras. Agressie bij Labradors kan echter door een aantal omstandigheden worden veroorzaakt. Meestal zijn andere factoren dan persoonlijkheid en genetische opmaak belangrijker.

Verhaart een Labrador retriever?

Door hun dubbellaagse vacht verharen labradors meer in de lente en de herfst, wanneer het weer waarschijnlijk drastisch zal veranderen. Aan de andere kant verharen labs ook overvloedig in de tussentijd, dus je kunt het gevoel hebben dat je tegen een steile heuvel oploopt als het gaat om de vacht van je lab.